De HKU Mediӓle is een festival dat eerste en tweedejaars studenten van verschillende faculteiten een platform biedt om hun werk te tonen. 4 dagen lang zijn er verschillende animaties, fictiefilms, documentaires en installaties te zien. Waarbij aan het einde van de week in elke categorie een winnaar wordt uitgekozen.

Wat het festival interessant maakt is dat alle films compleet verschillend zijn. Sommige films zijn duidelijk vanuit een bepaalde techniek gemaakt, andere hebben een een esthetische kwaliteit maar er zijn ook films waarin het verhaal de hoofdrol speelt.

In de documentaire ‘DEX’ nemen de jonge filmmakers Tim Schijf en Timothy Kasri ons mee in de belevingswereld van de 22 jarige Akseli die leidt aan ADD en een lichte vorm van het asperger syndroom. Akseli heeft nooit echt mee kunnen draaien in de ‘normale’ maatschappij en viel in de ene verslaving na de andere. Maar DEX vertelt niet het verhaal van een verslaafde, maar van een jongen voor wie het goed is nu waarbij ook ruimte is voor een lichte dosis droge humor. Doordat deze documentaire de kijker niet in een bepaalde emotie stuurt ontstaat er veel ruimte. Dit geeft de film een bepaalde openheid en oprechte diepgang waar door je als kijker zelf conclusies kan trekken. DEX is een afkorting van dexamphetamine.

Een andere film die ik graag wilde uitlichten is ‘Flatten’ van de makers Kay van Vree en Hugo de Kok. Flatten is al eerder een keer een van onze vette vrijdagen gepasseerd, en ik was dan ook aangenaam verrast dat deze door tweedejaars studenten van de HKU is gemaakt. Flatten is een goed voorbeeld van een simpel idee, maar kom er maar eens op! Te zien is wat de naam al doet vermoeden het pletten van dingen, voedsel in dit geval. Op muziek met een klassiek tintje worden diverse producten geplet wat een visueel prachtige film opleverd.

DEX

Tim Schijf en Timothy Kasri


Flatten

Kay van Vree en Hugo de Kok