Stageverslag van Jule Geleijns

Het idee

Op school had ik al een aantal (vrij simpele) animatiefilmpjes gemaakt. Ik wilde niet nog eens een explanimation maken, deels omdat ik er al een aantal had gemaakt, deels omdat ik eerder een animatie had gemaakt die verhalend was. Toevallig had ik een paar maanden eerder een horror-kinderboekje geschreven: “Madame Le Chat”. Hiermee was ik genomineerd om te exposeren bij een festival, waar ik veel positieve reacties op kreeg. Toen ik de vraag kreeg om een eigen animatie te maken, dacht ik eigenlijk meteen aan het animeren van dit boekje. De stijl en het verhaal vroegen er bijna om om bewegend beeld te worden.

Omdat ik eigenlijk helemaal iets nieuws wilde verzinnen, schoof ik dat idee de hele tijd aan de kant, maar na een tijdje merkte ik dat ik continu terugkwam op dit verhaal. Een van mijn wensen was het maken van een animatie zonder voice-over. Een verhaal waarbij de muziek vertelde, en sound effects zorgden voor de nodige toevoeging. Ook wilde ik veel verschillende shots en ruimtes maken en veel over karakteranimatie leren. Ik dacht: als ik het verhaal al heb, kan ik veel meer aandacht geven aan deze muziek en het animeren. Dus koos ik toch voor “Madame Le Chat”.

Het verhaal

Ik dacht, omdat ik het verhaal al had geschreven, dat het makkelijk zou zijn om meteen te focussen op animeren. Al gauw kwam ik erachter dat het verhaal- en het design – nog lang niet klaar was voor een animatie. Dagenlang verknipte ik mijn storyboard, verwisselde ik shots en schrapte ik scenes. Mijn stagebegeleider hielp me hier ontzettend mee. Het was fijn om af en toe een frisse blik te laten werpen op het verhaal.

De regels op de achterkant van mijn kinderboekje luidden: “In een dorpje op een berg, gebeuren vreemde zaken. Hopelijk heeft het niks met Madame Le Chat te maken…”. Zoals dit stukje tekst al zegt: in een huisje bovenop een berg woont een vrouwtje: Madame Le Chat. Ze heeft drie hondjes, die kappen op hun kop hebben. Wanneer twee kindjes een bal in haar tuin laten vallen, grijpt ze deze. Natuurlijk komen de kindjes terug voor hun bal. En wat er dan gebeurt… Dat is aan de kijker.

De video

Het leek in het begin moeizaam te gaan. Het designen van ongeveer 20 verschillende shots, die allemaal in zwart/wit/grijstinten moeten, werd het op een gegeven moment een beetje eentonig. Er werd zelfs een aantal keer als tip gegeven: maak anders een trailer van je boekje, dat kost minder tijd en werk. Maar ik wilde dat echt niet. Ik moest en zou het hele verhaal maken. Ik zou het in ieder geval proberen. Als het dan allemaal op het laatst niet zou lukken, zou ik alsnog een trailer kunnen maken. Na het Visual Design begon het animeren. Het was knap lastig, maar ik heb in die tijd zo ontzettend veel geleerd. Blijkbaar wist ik bijna niks van karakteranimatie, terwijl ik dacht dat ik er veel van wist.

Veel mensen hielpen me met het visual design, het verhaal en het animeren. In de laatste weken had ik tijd over om nog wat extraatjes toe te voegen zoals rook of mist. Ik maakte zelfs nog een aantal shots erbij.

Ik ben heel blij dat ik heb gekozen om mijn boekje naar een animatie te vertalen. Het verhaal en het is niet helemaal precies zoals in het boekje, maar het eindresultaat maakt me trots: ik heb het toch voor elkaar gekregen om geen trailer te maken.